ομοήγορον

ὁμοήγορον (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ὅμοιον».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)-* + -ηγορος (< ἀγορά), πρβλ. μεγαλ-ήγορος, παρ-ήγορος, κατ-ήγορος. Το -η- τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως].